ΣΥΛΛΟΓΟΣ
Α.με.Α.
Η επιμελεια των κειμένων γίνεται από τον
Κατεβάτη Μανώλη
Ο Σύλλογος μας δημιουργήθηκε και δραστηριοποιείται με μη κερδοσκοπικό χαρακτήρα από το 1996.
Αφιλόξενο για ΑμΕΑ το ΑΠΘ
20/10/2014
Μονοπάτια (οδηγοί) τυφλών που οδηγούν σε αδιέξοδα, χωρίς σχεδιασμό, με απρόσμενα εμπόδια και κακοτεχνίες, μετατρέπουν το ΑΠΘ -το μεγαλύτερο Πανεπιστήμιο της χώρας- σε αφιλόξενο τόπο για φοιτητές με αναπηρίες, κυρίως για όσους αντιμετωπίζουν προβλήματα όρασης.
Με αφορμή την υπόθεση του πρωτοετή πλέον φοιτητή με προβλήματα όρασης Αργύρη Κουμτζή, που δηλώνει «ενθουσιασμένος» καθώς ήδη παρακολουθεί μαθήματα στη Φυσικομαθηματική σχολή του ΑΠΘ, η «ΜτΚ» επιχείρησε να καταγράψει τη μάχη που δίνουν φοιτητές με αναπηρίες, προκειμένου να σπουδάσουν. Σημειώνεται ότι, με τροπολογία που ψηφίστηκε το καλοκαίρι, η αρμοδιότητα για τις σπουδές ατόμων με αναπηρίες πέρασε από τις σχολές στο Υπουργείο Παιδείας.
Ωστόσο, από τη θεωρία στην πράξη η απόσταση παραμένει μεγάλη. «Χρειάζεται σχεδιασμός, χρήματα, προσπάθεια και χρόνος για να γίνουν αποτελεσματικές παρεμβάσεις» λέει ο καθηγητής στο τμήμα Πολιτικών Μηχανικών, Αριστοτέλης Νανιόπουλος, ο οποίος έχει ασχοληθεί με ζητήματα προσβασιμότητας. Οι οδηγοί τυφλών, τα «κοτλέ» μονοπάτια που υπάρχουν στο ΑΠΘ, εκτός του ότι έχουν ξεπεραστεί πλέον ως μοντέλο, καλύπτουν ελάχιστο μέρος από την τεράστια έκταση του Πανεπιστημίου. Δεν έχουν μια λειτουργική ενότητα, ώστε να οδηγούν έναν φοιτητή με προβλήματα όρασης από τη στιγμή που θα προσεγγίσει τον χώρο μέχρι να πάει στα μαθήματά του, να επισκεφθεί το κτήριο διοίκησης, τη λέσχη σίτισης ή τη βιβλιοθήκη. Ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο αφορά «στη δυνατότητα πρόσβασης στο διδακτικό υλικό και της παρακολούθησης της εκπαιδευτικής διαδικασίας, οπότε εκεί χρειάζονται τα κατάλληλα μέσα αναλόγως της ειδικής ανάγκης που αντιμετωπίζει ο κάθε φοιτητής με αναπηρίες».
Σε ό, τι αφορά στον τομέα της πρόσβασης ατόμων με κινητικά προβλήματα έχουν γίνει αρκετά τα τελευταία χρόνια, αφού σχεδόν σε όλες τις σχολές υπάρχουν ράμπες, αν και «το εύρος των παρεμβάσεων πρέπει να συνδέεται με ολόκληρο το φάσμα των δραστηριοτήτων ενός φοιτητή με αναπηρίες, από την πρόσβαση στα αμφιθέατρα και τις βιβλιοθήκες μέχρι τους χώρους υγιεινής και τους τηλεφωνικούς θαλάμους» προσθέτει ο κ. Νανιόπουλος.